Blog van 'n conflictbevrijder

Keer naar binnen.

‘Ach joh, ga er toch boven staan’, verzucht je partner berustend, terwijl jij nog middenin je verhaal zit over het zoveelste incident met je collega.

Woest kijk je hem aan, met vermorzelende blik.

‘Ik ga me echt niet, net als zij, verlagen door erboven te gaan staan!’ roep je opgewonden. ‘Jij snapt er ook helemaal niks van! Erboven staan, dat is nou precies wat zij alsmaar doet. Dat onuitstaanbare, arrogante zijkwijf! Ja, jij hebt makkelijk praten, vanuit je luie stoel hier’, voeg je er nog snerend aan toe, ‘Jij had je baan trouwens allang opgezegd!’

Oeps. Verkeerde opmerking, denkt je vriend. Dat gaat nog ff duren vanavond.

Niet los kunnen laten

Soms is er geen haar op je hoofd die wil loslaten. Geen denken aan! Je bent superkwaad en vindt dat je daar alle recht toe hebt. Zolang je overweldigd wordt door je emotie stromen de stresshormonen volop door je lijf en kun je ook niet loslaten, al zou je willen. Maar na een poosje neemt de emotie wat af, en wat doe je dan?

Ga je ze dan bewust weer lopen aanwakkeren? Of doe je een stapje terug, en ga je over op zelfreflectie en constructieve zelfsturing?

Zolang je geindentificeerd bent met je woede, zit je vast in verwijt en slachtofferschap en draag je uit dat de ander moet veranderen. Dat gebeurt alleen nooit. Wat wel gebeurt is dat je jouw welbevinden afhankelijk maakt van het gedrag en de boodschappen van de ander, en het conflict de volle ruimte krijgt om te groeien.  

Niet los willen laten

Soms vind je echter een bepaalde gebeurtenis zo onrechtvaardig en oneerbaar, dat je het - ook na de eerste emotionele respons - niet over je hart kunt krijgen om los te laten. Je voelt je bij wijze van spreken verplicht aan je eigen emotionele reactie. Je denkt: als ik mijn verontwaardiging hierover laat varen ben ik zelf een lul. Dan val ik mezelf af.

Je emotie wijst je dan heel direct en onversneden op een waarde die wezenlijk is voor wie je bent. Een waarde waarmee je je wilt identificeren en waar je voor op wilt komen.

Dat is prima. Bedenk alleen, dat de ander niet ontvankelijk zal zijn voor jouw boodschap, zolang je je emotie als koevoet gebruikt om bij de ander binnen te komen. Voordat jouw echte boodschap door is kunnen dringen, is hij of zij al afgehaakt op de (dwingende, claimende) energie die je uitzendt.  

Verkeerd loslaten

Loslaten is meestal goed, behalve als je loslaat uit agressie of angst.

Agressief loslaten is bijvoorbeeld: onder het mom van 'eigen verantwoordelijkheid' het probleem volledig bij de ander neerleggen. Dit kan een mooie truc zijn om je eigen aandeel in de verantwoordelijkheid (onbewust) te verdoezelen en ontlopen. Een truc die volop toegepast wordt, ook op het werk. Bijvoorbeeld als ziekte geheel op de kap van de werknemer wordt geschoven (die het zogenaamd niet aan kan), terwijl de werkorganisatie of sfeer ziekmakend is. 

Bij loslaten uit angst moet je denken aan het met een wijde boog om een bepaald probleem of persoon heenlopen. Of uit onzekerheid maar nergens over beginnen. We hebben het hier over vermijdingsgedrag. 

Van verkeerd loslaten krijg je vroeger of later geheid de rekening gepresenteerd. Je dacht het probleem te ontlopen, maar wat blijkt: het komt bij je terug. Omdat je niet helemaal eerlijk bent geweest naar jezelf en de ander.

Onverschilligheid

En dan onverschilligheid. Dat is eigenlijk geen loslaten, maar een teken van ‘niet verbonden voelen met’. 

Het niet verbonden voelen is een teken van diepe onwetendheid en kan daarom moeilijk verweten worden. Onverschilligheid snapt niet, voelt niet, weet niet en ziet niet dat wij één groot communicerend vat zijn met elkaar. Dat interafhankelijkheid een feit is. Dit kan een mens snoeihard raken. Onverschilligheid is destructief voor een relatie en wordt wel de tegenpool van liefde genoemd. 

Als ik een klein adviesje mag geven: ben je een gevoelsmens en krijg je onverschilligheid tegenover je: neem afstand en trek je zo mogelijk terug. Je grijpt in een groot zwart gat. 

En nu een vies praatje, om goed te onthouden

Terug naar het echte loslaten. Dit is dus vooral lastig als je in de greep van je emoties bent: als die zich niet zomaar opzij laten schuiven en zich steeds opnieuw aandienen. Als gebeurtenissen 'zwaar op de maag' liggen cq 'onverteerbaar' kun je last krijgen van buikpijn en obstipatie, wat dus signalen van onverteerde emoties zijn. Moeite met loslaten, uit zich dan ook vaak in problemen met de ontlasting.

Nou kan ontlasting moeizaam verlopen, maar uiteindelijk komt wat erin zit, eruit, toch?

Hoe gezonder je eet en hoe meer je beweegt, hoe gemakkelijker het gaat. Je hoeft er weinig voor te doen. Het komt vanzelf.

Dit geldt ook voor het loslaten van emoties. Bij een gezond mentaal proces, waarbij je je voedt met constructieve gedachten en je emoties onder ogen ziet uit, voltrekt het zich vanzelf. Het kan wat tijd kosten, zeker, maar het komt vanzelf goed.

Blijf je daarentegen je negatieve gedachten en emoties voeden dan wel wegdrukken, dan raakt je geest ‘geobstipeerd’ (geblokkeerd), en kun je geestelijke, maar ook lichamelijke problemen verwachten.

Want die twee - lichaam en geest - zijn tenslotte samen één.

Hoe je loslaten gemakkelijker maakt voor jezelf

De les.

Om je te ontlasten trek je je terug: je doet de deur op slot en gaat zitten. Middenin je eigen stank.

Om emotioneel los te laten moet je ook naar binnen: naar jezelf toe. Stop met je bezighouden met de ander en wend je naar je eigen emoties. Duw die vervelende agressieve of angstige gedachten niet weg, maar laat ze gewoon rustig komen en observeer ze met alle nieuwsgierigheid die je in je hebt. Wees ermee, zonder oordeel.

Je hoeft de situatie niet te aanvaarden, maar je gevoelens over de situatie.

En als je dan zo bij jezelf bent, kun je er zomaar achter komen dat je emoties helemaal niet zo grijpbaar zijn. 

Hoe langer je er bij stil staat, hoe vluchtiger ze worden. Prima. 

Maar blijf nog even zitten, misschien komt er nog wat.   

De bonus van begrip, aandacht en geduld (voor jezelf)

Als je tijd neemt voor jezelf komt soms spontaan de oorzaak van je (over)gevoeligheid bovendrijven, waardoor het actuele conflict in een ander daglicht komt te staan. Misschien besef je dat bepaalde zaken mogelijk aan jouw oog onttrokken waren, of lukt het je de controle los te laten en je over te geven aan ‘de grotere waarheid’. We hebben allen immers slechts een beperkt zicht. 

Hoe dan ook, op een goed moment is de negativiteit zodanig verwerkt, dat je weer ruimte voelt in je geest.

Vaak trekt de grauwsluier van de stress, onvrede en negativiteit op, op het moment dat je de logische en natuurlijke argumentatie vindt. Je blik wordt helderder, objectiever, of zo je wilt: zakelijker.

Idealiter is dan het moment aangebroken om de zaak af te handelen.

Wil jij versneld een heldere blik en daarmee voorkomen dat je emoties al te zeer door de zakelijke afhandeling fietsen, weet je welkom in de Vrijplaats®. 

Groet, Alexandra

Gerelateerde blogs

Hoe je gierende onmacht te bezweren bij conflict (dl1 casus) 

Hoe je gierende onmacht te bezweren bij conflict (dl2 recept) 

Goede redenen om conflict niet aan te gaan 

Wat iedereen zou moeten weten over conflicthantering. De gouden tip.

Wil je onze belangrijkste blogs (en meer) via je email ontvangen?

Abonneer je op het tweewekelijks E-zine Ontstressen in Zorg en Welzijn