Blog van 'n conflictbevrijder

17-06-2011 19:08

‘De Vrijplaats® haalt mensen en organisaties uit de strijd’, staat er op de achterkant van mijn visitekaartje. Een uitspraak waar mensen me zo nu en dan op aanspreken. Zo ook van de week. ‘Maar hoe doe jij dat dan, Alexandra?’ Bingo! Ik weet me gelijk in goed gezelschap. Aan de vraag herken je de mens - en ik heb een zwak voor praktische mensen. ‘Nou’, zeg ik, ‘daar wil ik je graag iets over vertellen, maar vertel me eerst eens: waarom resoneert die slogan bij jou?’

Mijn gesprekspartner zucht diep. ‘Ik heb een vriendin… waar ik soms een beetje moe van word. Ze zit al 3 jaar in therapie, maar ik heb eerlijk gezegd niet de indruk dat het veel helpt. Ze is altijd wel met iemand in strijd. Is het niet met een van haar gescheiden ouders, dan wel met haar baas, of haar buren, of met de kat. En als ik niet uitkijk, krijgt ze het met mij ook nog aan de stok!’ ‘Oh’, zeg ik, ‘dus ik hoef jou eigenlijk helemaal niks uit te leggen’. Hij kijkt me niet-begrijpend aan. ‘Jij zegt net tegen mij: als ik niet uitkijk. Blijkbaar weet je zelf dus prima uit de strijd te blijven. Hoe pak je dat aan dan?’

‘Nou ja’, zegt hij, ‘zodra ze haar pijlen op mij begint te richten zeg ik: hoor eens, ik ben hier om een leuke avond met je te hebben. Als ik iets niet goed doe, dan mag je zeggen hoe je het gehad zou willen hebben, en dan ga ik er over nadenken, maar verder geen gemauw.’ ‘En hoe reageert zij dan?’ vraag ik. ‘Uhhh. Meestal is het eerst schrikken, dan begint ze te lachen, en dan is de donderbui weer efkes afgewend’, zegt hij op een wat onzekere toon.

‘Weet jij wel wat een zegen jij voor haar bent’, zeg ik. Hij trekt verbaasd zijn wenkbrauwen op. ‘Waarom kijk je nou zo verbaasd?’, vraag ik. ‘Ach, ik heb niet zo’n verstand van al die emotionele dingen’ zegt hij. ‘Met die toestanden waar zij mee zit, kan ik haar niet helpen.’ ‘Dat zal’, zeg ik, ‘maar jij herinnert haar misschien wel aan veel belangrijker zaken, zoals de mogelijkheid om er samen een leuke avond van te maken. Dat is van grote waarde. Zelf zit ze in zo’n negatief veld, dat ze moeilijk op zo’n gedachte komt. Doordat jij niet gelijk op haar negativiteit inhaakt, komt ze nog eens een keer aan lachen toe!’ ‘Zo kun je het ook zien’, zegt hij, zichtbaar vrolijker wordend. Om daarna plotseling weer schuldbewust te vervolgen met: ‘Maar eigenlijk zeg ik het vooral voor mezelf hoor. Ik heb gewoon geen zin in een avond gezeik.’ ‘Nog beter’, zeg ik vastberaden. ‘Jij vindt jezelf tenminste een leuke avond waard. Man, je moest eens weten hoe weinig mensen met het besef rondlopen dat ze daar voor kunnen kiezen!’ Hij kijkt me flabbergasted aan.

‘Ben jij een positivo, of zo?’. ‘Dat lijkt maar zo’, zeg ik. ‘Meer realist. Ik baseer me in mijn werk op wat werkt, en wat niet. En bepaalde dingen die jij onbewust doet, doe ik bewust.’ ‘Hoe dan?’, vraagt hij. ‘Wat doe je dan precies?’

‘Ik probeer mezelf vrij te houden: me van moreel oordeel en advies te onthouden. Daardoor breng ik mensen in contact met hun eigen vrije positie in het conflict. Van daaruit krijgen ze veel gemakkelijker hun eigen aandeel en verantwoordelijkheid in het conflict in beeld. Maar weet je wat? Waarom kom je niet naar de lezing die ik binnenkort over dit onderwerp geef? Op donderdagavond 8 september, op een Inspiratieavond voor mensen die een vertrouwensrol op het werk vervullen, in Pand020 in Amsterdam. ’ ‘Nou, graag!’, zegt hij, ‘Ik wil best eens horen wat een realist over conflicthantering te melden heeft.’ ‘En over conflictbegeleiding’, zeg ik.

Voor meer informatie over de Inspiratieavond, zie de Agenda.