Blog van 'n conflictbevrijder

Wil jij ook graag gelijk krijgen?

Dan weet jij, net als ik, dat dit meestal veel energie kost en slechts weinig resultaat oplevert.

Als de ander je niet wil begrijpen, dan houdt het verder op.   

Om dan te kunnen denken: dit is mijn mening, jij hebt een andere, prima, geeft rust.

De behoefte om de ander te overtuigen te laten varen, is erg goed voor je zelfvertrouwen.

Dan besluit je je goed te voelen, wat die ander ook vindt. 

Bovendien is ‘de waarheid’ meestal slechts een mening.

Daarover las ik van de week een leuk verhaal, wat ik jullie niet wil onthouden.

Er was eens een god die wist hoe verknocht mensen zijn aan hun eigen mening en visie op de werkelijkheid.

Zelfs zo erg dat ze er groeperingen en politieke partijen voor oprichten, waarvoor ze joelend en schreeuwend de straat op gaan. En waarvoor ze soms in strijd komen met mensen met een tegenovergestelde mening, met hùn banieren en leuzen. De god besloot een geintje uit te halen.

Hij maakte een grote hoed, die hij aan de linkerkant fel blauw en aan de rechterkant vlammend rood verfde. Toen ging hij naar een plek waar honderden mensen links en rechts van de weg aan het werk waren op de velden.

Daar vertoonde hij zich in al zijn majesteit en luister. Groot en stralend liep hij met zijn hoed op de weg af.

De mensen aan de rechterkant van de weg lieten hun harken vallen en staarden de god met open mond aan.

De mensen aan de linkerkant van de weg deden hetzelfde. Iedereen was met stomheid geslagen.

Toen verdween de god.

“We hebben God gezien! We hebben God gezien!” riep iedereen opgetogen en blij.

Totdat iemand aan de linkerkant van de weg zei: “Geweldig hoe hij daar verscheen in al zijn luister, met zijn rode hoed op!”

“Huh?!” zeiden de mensen aan de rechterkant van de weg: “Wat klets jij nou! Hij had een blauwe hoed op!”

De ruzie liep hoog op en de mensen bouwden muren en begonnen elkaar met stenen te bekogelen.

Toen verscheen de god opnieuw.

Dit keer liep hij in de tegenovergestelde richting de weg af en verdween weer.

De mensen keken elkaar aan en degenen die aan de rechterkant van de weg woonden zeiden: “Jullie hadden gelijk, hij had wel een rode hoed op. Wij hadden het bij het verkeerde eind.”

En degenen die aan de linkerkant van de weg woonden zeiden: “Nee, jullie hadden gelijk, hij had een blauwe hoed op. Wij hadden het bij het verkeerde eind!”

En toen wisten ze niet meer of ze elkaar moesten bevechten, of vrienden moesten worden.

Ze waren verbijsterd, stonden met hun mond vol tanden.

De god verscheen een derde maal.  

Dit keer ging hij tussen de beide partijen in staan en begon langzaam in het rond te draaien.

Daarop barstte iedereen in lachten uit.

Als je merkt dat je jezelf rechtvaardigt en alle schuld bij de ander legt; als je weer eens vastbesloten bent om je eigen wil door te drijven omdat je denkt het gelijk aan jouw kant te hebben, sta dan nog eens stil bij bovengenoemd tragi-komische toneelstuk dat we zelf ook maar al te vaak opvoeren. 

Bekritiseer jezelf er niet om, maar zie het als een kans om te zien dat je vasthoudt aan jouw interpretatie van de werkelijkheid - niet meer en niet minder - gewoon jouw interpretatie van de werkelijkheid...

Alexandra van Smoorenburg

* Bovengenoemd verhaal komt uit “De vreugde van de overgave” van Pema Chodron. 

Gerelateerde blogs

Een indianenverhaal over conflict, oktober 2012

Wil je onze belangrijkste blogs via je email ontvangen?

Abonneer je op het tweewekelijks E-zine Ontstressen in Zorg en Welzijn