Blog van 'n conflictbevrijder

Conflictvaardigheid. Waarom pikt de een het wel op en raakt de ander altijd weer beaten up? Dat heeft ermee te maken dat conflictvaardigheid behalve een snufje inzicht en een scheutje vaardigheid, tevens iets vereist wat veel belangrijker is dan alle kennis bij elkaar. Ik geef je graag een indruk van de secret sauce. 

Mindfulness

Dat is de meest hippe term die omschrijft waar het om gaat. Mindfulness is de kunst van het ontkoppelen ofwel ruimte maken door je aandacht naar binnen te richten, op de sensaties in je lichaam. En dan daarin te ontspannen. Na te hebben ontspannen reageer je anders op de ander dan ervoor. En het magische is: na jouw ontspanning, reageert de ander ook anders op jou!

Door je te ontspannen en je bewust te verbinden met je lichaam verbreek je het energetisch koord met de ander en creëer je op subtiel niveau een opening, waarna de verbinding met de ander gemakkelijker herstelt. Klinkt ingewikkeld, maar is dat niet. Vergelijk het met je computer  als deze vastgelopen is. Even uitzetten (resetten) is dan vaak genoeg om de verbinding weer te herstellen. 

Conflict lost dus sneller en beter op door ontspanning en neutraliteit.

In een ontspannen staat krijg je veel beter toegang tot het probleem. Je ziet gemakkelijker wat je eigen verantwoordelijkheid is, waar eventueel je kansen en mogelijkheden liggen, of wat er op dat moment moet gebeuren. Het vermogen je middenin een crisis of conflict te ontspannen en met liefde te verbinden kan voor een totale wending in de situatie zorgen, in de positieve zin dus.

De kracht van ontspanning is gigantisch. Laatst zag ik een arts op tv die middenin een oorlogsgebied stond te opereren, volledig ontspannen en gefocussed! Dat geeft wel aan dat er geen grenzen zijn aan wat mogelijk is. Tussen alle bommen en granaten door - en klaarblijkelijk alle woede en wanhoop voorbij - creëerde deze man een magisch veld van heling. Fantastisch. Ongetwijfeld vanuit een diepe verbinding met zijn purpose in life. Indrukwekkend om te zien.

Het gevecht en de liefde

Onlangs kwam ik erachter dat het in een fysieke gevechtsituatie niet anders ligt. Een subliem voorbeeld hiervan zie je in bijgesloten video. Deze laat zien hoe Sensei Morihei Ueshiba (1883 - 1969), de grondlegger van aikido, nog op hoogbejaarde leeftijd (85 j) beschikte over ongelimiteerde kracht en macht. Dit vanwege zijn vermogen om spanning en angst volledig los te laten en zijn eigen energie te vermengen met die van de ander.

Aikido draait om het onschadelijk maken van een aanvaller zonder te verwonden of gewond te raken. Iets wat nadrukkelijk ook bereikbaar is voor kleinere en fysiek zwakkere personen. Ueshiba schakelde zelf tot op hoge leeftijd zonder uitzondering elke uitdager uit, moeiteloos en blij, zonder pijn of krachtinspanning. Puur op energie. Zijn verklaring: ‘De ware gevechtskunst is liefde’.

Dit leert ons dat zèlfs voor de fysieke gevechtskunsten het mentale stuk belangrijker is dan het fysieke. En een andere les die je hieruit kunt halen is dat het de liefde is die je onverslaanbaar maakt in conflictsituaties, niet de agressie...

Liefde ziet en vermag meer dan agressie. Maar hoe kom je bij die bron in jezelf? Simpel. Door je te ontspannen en je oordeel over de ander los te laten. Dat is al genoeg. 

Terugtrekken uit de arena

'Maar ontspannen lukt mij niet als ik opgefokt of bang ben!"

Nee, mij ook niet altijd. Maar dat geeft niet. Dan neem je gewoon afstand en geef je aan er op een later moment op terug te komen. In je eigen tijd kun je altijd wel een moment vinden om vanuit een meer ontspannen standpunt na te gaan hoe je de situatie weer in beweging kunt brengen.

Maar let op: valkuil nr. 1 bij 'het je terugtrekken uit de arena' is dat je het er daarna bij laat! Dat je niet terugkomt op het conflict. Waarmee je het euvel onder de mat schuift en jezelf pas echt in steek laat. Voor je het weet hopen zich steeds meer incidentjes onder die mat, die zomaar kunnen gaan broeien en ontsteken...

Is dit een herkenbaar patroon voor jou en ben jij een rasechte conflictmijder, dan doe je jezelf - misschien zonder je dat te realiseren - gigantisch tekort en veroorzaak je al snel een hoop problemen, niet alleen voor jezelf, ook  voor je omgeving. In dat geval is een transformatief conflictcoachingtraject geen overbodige luxe!!   

De lus met jezelf

Dus. Maak voordat je een lastig gesprek met iemand aangaat altijd eerst de lus met jezelf. Denk na over jezelf, over je eigen aandeel in het probleem en over wat je wil. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen emoties en zorg dat je helder hebt wat jij nodig hebt. Vraag je ook af wat je wisselgeld is: wat je bereid bent te doen of laten om de ander tegemoet te komen. Jouw zuiverheid en helderheid maakt de ander veel welwillender om jou tegemoet te komen. 

Het zwaard hanteren

En nee, je hoeft echt niet bang te zijn dat al dat ontspannen en je met liefde verbinden een watje van je maakt. Want conflict oplossen houdt immers in dat je 'het zwaard' hanteert. En niet alleen jegens de ander, ook naar jezelf! Wil je een grens stellen aan de naargeestigheid van de ander, dan zul je ook en eerst een einde moeten maken aan die van jezelf. En wil je daarbij geen bloedbad veroorzaken, dan zul je dat zwaard met bewustzijn moeten hanteren. Mindful. Oprecht. Vanuit rust. Sharp as a raisor knife. Vanuit en ten dienste van de liefde.  

De gouden tip

Wil je beter worden in conflicthantering, oefen je dan bovenal met ontspannen in de spanning, dat is de gouden tip. Ontspanning en vertraging brengen méér versnelling en aanscherping dan door blijven bekvechten of discussieren. Door te ontspannen zie je eerder de achterkant van je eigen en andermans gelijk, waardoor je het conflict sneller kunt doorsnijden. Dat is de magie van conflictoplossing door ontspanning en neutraliteit. En daarop is mijn unieke conflictcoachingmethodiek gebaseerd.

© drs. Alexandra W.M. van Smoorenburg

2012

Meer blogs van mij lezen? Abonneer je op mijn E-zine Van Conflict naar Groei

Gerelateerde blogs

Wat kun je in vredesnaam met mindfulness op de werkvloer?!

Wat is een visie op vrede waard, die het conflict niet omarmt?

Eigen verantwoordelijkheid mobiliseren

Zittend bij een kampvuur vertelt een oude Cherokee indiaan zijn kleinzoon het volgende verhaal.

'Mijn zoon', zegt hij, 'waar het op neerkomt, is dat er in elk van ons twee wolven leven, die soms flink in gevecht zijn met elkaar.'

De ene wolf is wit. Hij is snel, superieur, autoritair en arrogant. Hij is gauw kwaad en jaloers van aard. Hij is hebberig, zit vol zelfmedelijden, kwetst en manipuleert. Hij denkt vooral aan zichzelf, heeft veel kritiek op anderen en is hebzuchtig. Zijn ego is groot, maar van binnen is hij onzeker en angstig. 

De andere is een zwarte wolf. Hij is goed en handelt liefdevol. Hij geeft om anderen, respecteert anderen en gunt iedereen alle goeds. Hij is vol van begrip en vertrouwen, en bewaakt - eenvoudigweg door zichzelf te zijn - de vrede. Hij uit zich bescheiden, maar van binnen is hij zelfverzekerd en vol vertrouwen.”

De kleinzoon denkt enige tijd na over wat zijn grootvader hem vertelde en vraagt dan: 'Grootvader, welke wolf wint de strijd?'

De oude indiaan antwoordt: 'Diegene die je elke dag voedt.'

Gerelateerde blogs

Blog: Wie heeft er gelijk? Een geintje van een God., maart 2013
Blog: Als iemand mij nou maar had opgeraapt, september 2013
Blog: Waar het om gaat. Een kerstverhaal (over zelfmoordgedachten...), december 2015