Blog van 'n conflictbevrijder

Ik las laatst het boek ‘Het is oké om je niet oké te voelen’, van Megan Devine. Het gaat over rouwverwerking. Prima boek, met vooral een goeie titel. Wat mij betreft kan dit niet vaak genoeg gezegd worden. De schrijfster is psychotherapeute, die zich  - na het verlies van haar partner - erover opwindt dat onze samenleving rouw als ziekte ziet, die zo snel mogelijk genezen moet worden. Terwijl er helemaal niks mis is met rouw.

Herken jij dat (collectieve) ongeduld met emotionele pijn en verdriet?
Dat iedereen het idee lijkt te hebben dat het niet hoort en weg moet?
‘Ojee, ik moet zo huilen steeds, wat is dit, burnout? Snel een afspraak met de psycholoog maken!’

Djiezus, mogen we nog voelen wat we voelen?!

Zelf heb ik dus ook niet zo veel met psychologiseren. Die benadering gooide ik jaren geleden al als ballast overboord. Ik sluit liever aan bij mensen zelf. ‘Het is jouw leven, het is jouw probleem, laat het dan ook jouw oplossing zijn’, zeg ik regelmatig. En die help ik dan boven tafel te krijgen. Voelt zoveel frisser en gelijkwaardiger!

Ik leerde dat van het boeddhisme. Dit zegt dat het leven lijden impliceert. En dat we dus zullen moeten accepteren dat het leven niet perfect is. Iedereen maakt fouten, en dat is oké. Op fundamenteel niveau echter zijn we niet gebroken of incompleet; we zijn wonderlijk goed zoals we zijn. Vergeef jezelf, laat het verleden los en richt je op het huidige moment. Door te leren leven met imperfecties, ontwikkelen we wijsheid en innerlijke kracht.

Goeie kerstboodschap niet?
In ieder geval een goed streven.
En niet altijd zo makkelijk; ik moet er ook regelmatig mijn best voor doen.
En dat is oké!

Vrolijk kerstfeest!
aleXandra

Moeite met nee zeggen?
Download het gratis E-book 'Nee zeggen voor Empaths' en ontvang mijn blogs in je mail  (af en toe:))