Blog van 'n conflictbevrijder
Bron: ORnet, 30 jul 2014
Eén van de factoren die kan leiden tot psychosociale arbeidsbelasting is seksuele intimidatie. Seksuele intimidatie door patiënten, leerlingen, passagiers of andere externen komt vaker voor dan interne seksuele intimidatie, waarbij een leidinggevende of collega de dader is.
Dat blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden. Van de ruim 23 duizend respondenten had 5,3 procent vorig jaar een enkele keer of vaker te maken met seksuele intimidatie waarbij de dader een externe is. Wanneer er alleen naar vrouwen gekeken wordt, ligt dit percentage met 9 procent nog een stuk hoger. Met interne seksuele intimidatie had 1,8 procent een enkele keer of vaker te maken. Bij vrouwen lag dit percentage op 3 procent.
Pesten
Een andere factor die psychosociale arbeidsbelasting kan veroorzaken is pesten. Hierbij zien we dat dit juist vaker gebeurd door collega's en leidinggevenden dan door externen. In 2013 had 7,1 procent van de respondenten te maken met pesten door een collega of leidinggevende, tegenover 5,8 procent die te maken had met pestgedrag van externen.
PSA
Onder psychosociale arbeidsbelasting (PSA) wordt verstaan: "De factoren seksuele intimidatie, agressie en geweld, pesten en werkdruk die in de arbeidssituatie stress teweeg brengen".
Gerelateerde blogs
Psychosociale Arbeidsbelasting Zorg blijft aandachtspunt, (atikel) juli 2014
Iedereen bang voor zijn baantje. Met tips hoe te dealen met intimidatie (casus), februari 2014
Omgaan met negatieve energie. Tips voor gevoelige mensen, (artikel) oktober 2013
Leidinggevende: heb je oog voor het wraakmechanisme? (artikel), juni 2013
Wrrraak! (casus), juni 2013
stuur door
Annemiek is overgeplaatst naar een andere afdeling in de zorginstelling waar ze werkt. Na een paar heerlijke jaren in de Verpleging kwam ze door een bedrijfsongeval twaalf jaar geleden bij Facilitair te werken, wat ze leuk vond, maar vorig jaar sloeg het noodlot opnieuw toe en moest ze ook daar weg als gevolg van een reorganisatie. En nu werkt ze dus bij Personeelszaken, wat geen succes is. Het klikt niet met haar collega’s. En ze zit de hele dag achter een computer, terwijl ze een echte doener is. Annemiek klinkt zwaar aan de telefoon. Ze is 52 jaar en ziet geen uitweg. Blijven op deze werkplek lijkt geen optie, maar weggaan ook niet. Want hoe komt ze nog aan een baan?
Annemiek krijgt van haar werkgever toestemming om een Herorientatie Loopbaan Traject te doen. Hetgeen 5 maanden later uitmondt in nog een interne overplaatsing, maar wel een die ze zelf he-le-maal ziet zitten. Ze wordt coördinator van een 40-koppig team van vrijwillige gastvrouwen en gastheren. Dit werk brengt haar weer in contact met de patiënt, wat haar helemaal doet opbloeien. Ze heeft er dan ook alle capaciteiten voor. Een uitkomst waar ze nooit van had durven dromen.
Een prachtkans dus, maar eentje die niet zomaar uit de lucht was komen vallen. Ze was nooit op die plek uitgekomen, als ze de moed niet had gehad haar probleem onder ogen te zien. Iets wat de meeste mensen niet doen. De meesten mensen willen eerst zekerheid, voordat ze in beweging komen. En omdat die zekerheid nooit geboden kan worden, bewegen ze niet. Annemiek had de moed om ondanks haar depressieve gevoelens, lage energieniveau en lage verwachtingen, op zoek te gaan naar een oplossing. Zo moedig! En zo trouw aan zichzelf!
Door haar rotgevoel over haar baan bij PZ serieus te nemen en niet te blijven miepen over haar collega’s, maar zelf aan de slag te gaan, kreeg ze haar leven weer op de rails.
Waarom lukte Annemiek wat velen niet lukt? Ik denk dat dit te maken heeft met haar vermogen tot overgave. Toen zij ons bureau belde, voelde ze zich heel klein vertelde ze later. Ze zag het niet meer zitten. Haar geest bleef alsmaar hangen in feiten en gebeurtenissen: in de innerlijke en uiterlijke conflicten die ze ervoer. Opmonterende woorden van anderen bereikten haar niet meer. Ze voelde zich gefrustreerd, beperkt en benauwd. Toch reikte ze uit om hulp. Mijn collega Paul die haar begeleidde, kon aanvankelijk weinig anders doen dan haar nood en pijn aan te horen en haar tranenvloed verdragen. Overigens tranen van rouw over… het verlies van haar eerste baan als verpleegkundige, 12 jaar daarvoor..
Zo’n periode van innerlijke duisternis wordt in de transpersoonlijke psychologie wel ‘the dark night of the soul’ genoemd. Dit is een reinigingsmechanisme van onze geest. Zelfs een positief mens kan dergelijke fasen in zijn leven niet tegenhouden en dat is dan ook niet de bedoeling. Door eraan toe te geven komt er paradoxaal genoeg weer ruimte in je geest. Op een gegeven moment word je hieruit soort van wakker, niet zelden door een openende droom, of door een helder inzicht. Je realiseert je bijvoorbeeld dat de oplossing niet van buiten zal komen. Of dat gedane zaken geen keer nemen. Of dat je je leven niet volledig kunt controleren.
Nadat de grauwsluier van negativiteit is opgetrokken, wordt je blik weer helderder en treedt de bevrijdingsfase in. Zich bevrijden doen mensen overigens zelf, als ze er klaar voor zijn. Je kunt het als buitenstaander faciliteren, maar niet afdwingen (hoe meer druk je er op legt, hoe langer het duurt). Dat de bevrijdingsfase begint in te zetten herken je aan de overgave aan niet-weten. Mensen bevrijden zich van hun gehechtheid aan het oude beeld van hoe het had moeten zijn. En soms ook van het dwangmatige verlangen de toekomst te willen controleren. Het bevrijden van de angst voor de toekomst markeert de overgang naar herstel. Met het loslaten geven ze zichzelf toestemming om te resetten.
Je overgeven aan het niet-weten cq het loslaten van de ratio vergt veel moed. We zijn zo niet opgevoed, en je naasten helpen er meestal ook al niet bij. Tegelijkertijd is het een zegen om van je zelf te mogen denken: ‘Ik weet het (nog) niet, maar dat komt wel.’ Of, Ik moet niet, ik mag!’ Of ‘Ik sta er niet alleen voor, ik word geleid. Wie weet is het ergens goed voor, laat ik er iets van proberen te maken’ (voor spirituele mensen). Mij troostte ooit de volgende dichtregel van Hafiz: ‘The place where you are right now, is the place God circled on the map for you.’ Dit hielp mij om neutraler naar mijn situatie te kijken, en me te openen voor mogelijkheden waar ik eerder geen oog voor had.
'Surrender. That is where the magic comes in’. Door je overgave aan ‘wat is’, creëer je ruimte voor nieuwe mogelijkheden en kansen. Als je weer verder durft te kijken - voorbij je favoriete oplossing - ontdek je misschien wat je echt zou willen. Want in zo’n periode dringt zich al gauw de vraag op: Waar draait het allemaal om? Vaak komen hierdoor een hoger doel, je natuurlijke gaven, je geliefden weer in beeld. Je komt weer in contact met wat er leeft in je hart. En daar vind je de wijsheid die je klaar maakt voor het maken van nieuwe keuzes, die dichter bij je zelf liggen. Je zult niet de eerste zijn, die achteraf dankbaar is voor de donkere periode die achter je ligt. Zonder die ervaring was je immers nooit gekomen waar je nu bent.
Kijk maar naar Annemiek.
© Alexandra van Smoorenburg
Gerelateerde blogs
Help, ik heb de moed niet om het conflict aan te gaan! mei 2014
De kostprijs van empathie, april 2014
Iedereen bang voor zijn baantje. Met tips hoe te dealen met intimidatie., februari 2014
Van burn-out naar re-integratie. Lees hoe het Lisa Perfektionista vergaat.. juni 2013
Vond je dit een interessant blog? Je doet me een groot plezier door het te delen in jouw sociale netwerk!
Aandacht voor psychosociale arbeidsbelasting (psa) in de zorg blijft noodzakelijk, constateert de Inspectie SZW. Hoewel de aanpak van de werkdruk is verbeterd blijft het percentage instellingen met onvoldoende maatregelen tegen agressie helaas toegenomen. In de sector Zorg en Welzijn veroorzaakt psa 50% van het arbeidsgerelateerde verzuim.
Onder psa wordt verstaan werkdruk, onregelmatige werktijden, agressie, pesten en (seksuele) intimidatie die leiden tot stress in het werk. Werkgevers zijn verplicht om werknemers hiervoor te beschermen. In de periode april 2013 tot februari 2014 heeft de Inspectie SZW bij 1264 locaties van 306 zorginstellingen geïnspecteerd. Het betrof instellingen in de jeugdzorg, gehandicaptenzorg, geestelijke gezondheidszorg en verpleging, verzorging en thuiszorg.
De Inspectie ziet dat de aanpak van de werkdruk binnen de zorg is verbeterd. Had 20% van de bezochte instellingen in 2012 voldoende maatregelen getroffen om werkdruk te voorkomen, bij de laatste inspectie is dit aantal ruim de helft van de instellingen. De jeugdzorg laat de grootste vooruitgang zien van 14% naar 60%. Wel ziet de Inspectie dat bij instellingen die niet aangesloten zijn bij een brancheorganisatie het beeld slechter is.
Werden in 2012 bij 40% van de instellingen overtredingen geconstateerd op het terrein van agressie, nu is dit gestegen tot 60%. De Inspectie ziet hiervoor verschillende oorzaken. Zo vindt er een verschuiving plaats van de intramurale zorg naar extramurale zorg, en neemt de zorgzwaarte voor de werknemer toe. De werknemer kan daardoor vaker te maken krijgen met agressie. De risico-inventarisatie, procedures en maatregelen zijn daar veelal nog niet op aangepast. Daarnaast ziet de Inspectie dat voor een deel van de zorgtaken lager gekwalificeerd of tijdelijk personeel wordt ingezet, met over het algemeen minder ervaring in het omgaan met bijvoorbeeld dementerende ouderen, mensen met psychische problemen of het gebruik van hulpmiddelen.
De Inspectie vindt een belangrijk aandachtspunt voor de instellingen om meer aan voorlichting en training te doen. Het Actieplan Veilig Werken in de zorg ondersteunt instellingen bij de ontwikkeling en implementatie van anti-agressiebeleid (www.duidelijkoveragressie.nl).
Het ministerie van SZW en de Inspectie SZW gaan de komende 4 jaar extra aandacht besteden aan de aanpak van psa. Preventie van uitval door ziekte in verband met psa levert een belangrijke bijdrage aan de duurzame inzetbaarheid van medewerkers. De Inspectie inspecteert dit jaar nog op psa bij ziekenhuizen, opvanghuizen en asielzoekerscentra. In 2015 controleert de Inspectie SZW nogmaals de instellingen waar in het verleden overtredingen zijn geconstateerd.
Meer weten over werkdruk? Kijk op Werkdrukdebaas
Gerelateerde blogs
De rol van de OR bij pesten, april 2014
Help, ik heb de moed niet om het conflict aan te gaan! , mei 2014
Wat te doen als de werkdruk je te hoog wordt, jan 2014
Baanbrekend goed nieuws over stresshantering, november 2013
Boetes voor hoge werkdruk in zorg en welzijn, september 2013
Vond je dit een interessant blog? Je doet me een groot plezier door het te delen in jouw sociale netwerk!
Zen.nl Nederland wetenschapredactie, ZenActueel / 4 juli 2014
Als je meer conflicten hebt, dan kan dat het risico op een vroege dood twee tot drie keer verhogen, als dus Dr. Rikke Lund van de Universiteit van Kopenhagen. Ze publiceerde 8 mei jl. de resultaten van een langlopend onderzoek onder meer dan 10.000 inwoners van Denemarken in de Journal of Epidemiology & Community Health. Dat veel conflicten niet goed is voor je gezondheid, dat voelen we wel aan, maar dat het de kans op een vroege dood zo significant verhoogt, maakt wel indruk. Voor de redactie van ZenActueel genoeg reden om eens te onderzoeken of mensen die langer mediteren meer of minder bezig zijn met conflicten. Ze vroegen hun abonnees een kort vragenformulier in te vullen.
Resultaten uit onze online vragenlijst
Enkele van de belangrijkste voorlopige resultaten zijn af te lezen uit de bovenste grafiek. Kort samengevat: mensen die langer dan een jaar mediteren besteden significant (p<.01)* minder energie aan conflicten dan mensen die niet mediteren. Ook wordt duidelijk dat mensen die langer dan een jaar mediteren nog eens significant minder conflicten hebben, dan mensen met minder dan een jaar ervaring. Ook is duidelijk dat Nederlanders de meeste tijd besteden aan conflicten in de privésfeer en conflicten op het werk staan duidelijk op twee. Hoewel een causaal verband tussen de hoeveelheid conflicten die we hebben en het risico op een vroege dood nog niet bewezen is, geeft de Deense onderzoeker aan daarvoor inmiddels wel veel aanwijzingen te hebben. Zo vond ze onder mannen, die meer dan gemiddeld conflicten hadden en bovendien werkloos werden, een drie keer zo hoog risico op een vroege dood. Alleen meer dan gemiddeld veel conflicten gaf een twee keer zo hoog risico op een vroege dood.
Boeddha en conflicten
Boeddha noemde 2500 jaar geleden boosheid al een van de grote vergiften op weg naar verlichting en geluk en hij lijkt van de huidige wetenschap gelijk te krijgen. Gelukkig gaf hij ook een goede tip ter voorkoming van teveel boosheid en conflicten, nl. regelmatig mediteren en anderen helpen duurzaam gelukkig te zijn.
Gerelateerde blogs
Wat de boeddha over leiderschap te vertellen had. Zes leiderschapsprincipes , april 2014
Conflicthantering en Spiritualiteit , maart 2014
Hoe word je gelukkig? , september 2013
Wie heeft er gelijk? Een geintje van een god (metafoor), april 2013
Over conflict en loslaten (en een vies praatje), april 2013
Loslaten kun je leren. Leer mediteren met deze video van Sakyong Mipham Rinpoche, april 2013
Vond je dit een interessant blog? Je doet me een groot plezier door het te delen in jouw sociale netwerk!
Vorige week sprak ik een familielid over haar bazin. Nogal een kreng, om het zo maar eens te zeggen. Die bazin dan hè! :) In grote stappen thuis: de hele dag stemmingswisselingen, en wie niet naar haar pijpen danst, krijgt geen contractverlenging. Met dagelijks 10 open sollicitaties op de mat meent haar bazin zich haar divagedrag te kunnen permitteren.
Mijn famililid, ik zal haar hier Ulrike noemen, die van het loyale type is, zit inmiddels met burn-out klachten thuis. En dat, terwijl ze haar werk graag doet.
‘Hoe kan dat nou?, vraag ik, ‘Was het zo lastig om je grens te stellen? Je bent niet echt een zacht eitje, toch?’ Ulrike verzucht dat het sluipenderwijs is gegaan. Aanvankelijk was haar bazin leuk tegen haar, maar dit veranderde langzaam. Als ze liet merken het ergens niet helemaal mee eens te zijn, werden er kleinerende opmerkingen geplaatst, of werd ze gestraft met ongunstige inroostering of rotklusjes. Dus dit had ze wel gauw uit haar hoofd gelaten. Maar het was van kwaad tot erger gegaan. Op een gegeven moment was een pen die scheef lag genoeg om haar bazin te ontstemmen. ‘Weet je wat het punt is', zegt Ulrike, 'ik kan niet tegen zulke mensen op. Ik geef best aan als ik iets niet prettig vind, maar ik kan gewoon geen nee zeggen. Ik krijg het niet over mijn lippen. En daar wordt misbruik van gemaakt.’
Voor mij een bekende uitspraak. Nee zeggen is voor veel mensen moeilijk. Sterker nog: wie heeft er geen last van? Een collega of goede bekende vraagt je iets, en voor je het weet heb je ‘ja natuurlijk’ gezegd. Zelfs bij een onbekende op straat (‘Mag ik u iets vragen?’) kan het nog lastig zijn. De vraag die je je zou kunnen stellen is: hoe komt dat toch?
Het heeft te maken met aangeleerd (denk)gedrag. Als je niet eens op de gedachte komt om te weigeren, laat staan hardop ‘nee’ durft te zeggen, dan is dat het gevolg van een diep verankerd denkpatroon. Zo diep, dat je soms niet eens meer bewust bent, dat je het überhaupt denkt.
Pas als je weet wat jouw denkpatroon is, kun je het doorbreken en jezelf een ander denkpatroon aanleren. Daartoe hieronder een oefening.
Bedenk eens wie of wat jou er onlangs van heeft weerhouden om nee te zeggen.
Misschien toen een bepaalde collega of leidinggevende iets van je vroeg of wilde, misschien toen een vriendin je vroeg ergens mee naar toe te gaan, misschien toen je van iemand iets kreeg, of toen iemand iets van je wilde lenen. Ga na in welke concrete situatie jij geen nee durfde te zeggen.
Als je weet wie of wat het is, maak een van de volgende zinnen af:
Want als ik nee zeg, dan…. Of:
Nee zeggen kan niet, want ….
Schrijf op wat er spontaan in je op komt, ook als dit nogal onredelijk blijkt te zijn.
Gewoonlijk volgen hier onderstaande zinnetjes op, zoals:
‘Want als ik nee zeg, dan raak ik mijn baan kwijt!
Of, '.., dan kwets ik haar!
Of ‘.., dan krijg ik straf!’
Of ‘.., dan word ik genegeerd!’
Of ‘.., dan wordt hij/zij boos!’’
En ‘Nee zeggen kan niet, want daar moet ik goede redenen voor hebben!’
Of ‘.., want ik mag niet van mening veranderen!,
Of ‘.., want ik vind het zelf ook heel vervelend als iemand op zo’n moment nee zegt!’
Herkenbaar?
Bedenk nu zelf eens hoe je de gedachte die jou belemmert zou kunnen omzetten in een helpende gedachte.
De kunst is een formulering te vinden die voor jou werkt. Brainstorm zo lang door, tot je iets gevonden hebt waar je je helemaal in kunt vinden. Hieronder toch een paar jvoorbeelden ter inspiratie.
Vervang ‘Door ‘nee’ te zeggen kwets ik haar.‘ bijvoorbeeld door: ‘Door ‘nee’ te zeggen, zorg ik dat ik gezond blijf en mijn werk kan blijven doen.’
'Straks raak ik mijn baan kwijt.' > 'Wat bij me hoort, kan ik niet kwijtraken.' Of 'Banen zijn vervangbaar, mijn leven niet!'
‘Straks wordt ze boos.’ > ‘Boos zijn mag!’
‘Ik moet goede redenen hebben.’ > ‘Ik hoef geen uitleg te geven’.
‘Ik mag niet van mening veranderen.’ > ‘Voortschrijdend inzicht is de normaalste zaak van de wereld.’
Et cetera. Daarna is het zaak, om de helpende overtuiging te verankeren. Dit doe je door je die gedachte vaak te herhalen en erover te praten, zodat ie steeds meer 'van jou' wordt.
Succes!
© Alexandra van Smoorenburg
NB Als jij een mooie omdraaiing hebt gevonden, deel hem dan hieronder. Vind ik leuk om te lezen!
Gerelateerde blogs
Verbindend feedback geven met het Vrijplaats® Feedback Tool, december 2013
Meer invloed door vragen stellen, december 2013
Vond je dit een interessant blog? Je doet me een groot plezier door het te delen in jouw sociale netwerk!
.png){kind=spacer}
website maken