Blog van 'n conflictbevrijder

‘Ach, wat een vriendelijk baasje!’ roep ik, terwijl ik me bewonderend over de hippe kinderwagen buig. ‘Dat formuleer je goed’, zegt de al even stralende moeder op een opvallend bedachtzame toon. Ik kijk vragend omhoog en wacht. ‘Nou, die combinatie van eigenschappen is nou precies wat maakt dat ik de hele dag in touw ben voor deze kleine dictator', zegt ze. 'Op mijn werk heb ik een stevige baas, maar die krijgt echt niet voor elkaar wat mijn zoon hier voor elkaar bokst. Befehl ist befehl, maar voor die ogen en die glimlach heb ik echt alles over!’

Vriendelijkheid is een kracht die vaak onderschat wordt, zeker binnen de context van werk. Leidinggevenden doen soms of het over een overbodig luxeartikel gaat, waar ze geen tijd voor hebben, terwijl het eigenlijk gewoon een basisingrediënt is. In zijn boek ‘Survival of the kindest’ (2004) gaat filosoof en psychotherapeut Pierro Ferrucci o.a. in op de economische waarde van vriendelijkheid. ‘Kindness is a way of making less effort’, zo beweert hij. ‘It is the most economic attitude there is, because it saves us much energy that we might otherwise waste in suspicion, worry, resentment, manipulation, or unnecessary defense.’

Beetje overdreven?

Echt niet. En baby’s tonen zijn gelijk aan. Door luid te kwaken op het moment dat ze iets nodig hebben en zich daarna heerlijk terug te laten vallen in hun eigen oorspronkelijke = tevreden staat van zijn, krijgen ze alles voor mekaar wat ze nodig hebben, en meer. Een efficiëntere manier van je doelen behalen is er haast niet. Zouden baby’s alleen maar schreeuwen, dan moesten we er met zijn allen niks van hebben. Maar buiten hun overlevingsmomentjes om, zijn ze om op te vreten, haast altijd in voor een lolletje. Die aangeboren openheid en vriendelijkheid, maakt het allemaal de moeite waard. Zo waardevol voor ons ouders, dat we ons in alle bochten wringen om onze kleine slavendrijvers tevreden te stellen.

Maar als vriendelijkheid dan ons aller ware natuur is (we hoeven het niet eens aan te maken, we zijn het diep van binnen), en als het ons zoveel kan brengen, waarom zijn we dan toch vaak zo onvriendelijk?

Ferrucci is er helder over. Volgens hem kun je alleen maar echt vriendelijk zijn, als je niet meer beheerst wordt door je verleden. Okay, loslaten dan maar, alhoewel, hoe doe ik dat dan?  Ferrucci: ‘Forgiveness. Someone who cannot forgive is like a city where traffic has come to a standstill.’ Oh, jee, dat is minder. Maar vergeven is niet gemakkelijk. Hoe vergeef ik dan? ‘First you have to fully recognize and thoroughly feel your suffering. It is no good to hastily forgive for the sake of forgiving.’ Slik. Erkennen en doorvoelen. Tja, hmm. Werk aan de winkel dus.

Echt vriendelijk zijn is dus niet zo gemakkelijk als het klinkt. Die paar mensen in je omgeving die dit in hun karakter verankerd hebben, zijn dus behoorlijk bijzondere mensen, die flink aan zichzelf gewerkt hebben, want niemand komt ongeschonden het leven door. Ze zijn dus niet zwak of te betreuren, zoals menig no nonsense manager abusievelijk aanneemt, maar voegen juist onbetaalbare waarde toe aan de sfeer op het werk, en zo aan het werkproces. Waarde, die zich niet perse meteen laat verkapitaliseren, maar die wel een belangrijke bijdrage levert aan het voortbestaan, de gezondheid en de groei van de organisatie. Iets wat we toch best willen, of niet dan?

Volgens mij zijn we op een punt aanbeland in de geschiedenis dat alleen liefdevolle vriendelijkheid ons nog kan redden. In een tijd als deze, die bol staat van de agressie, depressiviteit en paniekaanvallen; van de werkdruk en werkstress en het psychische verzuim, hebben we vriendelijkheid bitter hard nodig om de ellende op te kunnen vangen.

Graag wijs ik eenieder daarom op het Bright Now Festival in het Tropeninstituut in Amsterdam. Dit festival heeft als thema: De Kracht van Vriendelijk Samenleven. Op het programma staan ca 60 lezingen en workshops over uiteenlopende onderwerpen als leiderschap, de economische transitie, duurzaamheid, zorg en voeding. Het is volgend weekend al, van 26- 28 september. Check it out zou ik zeggen, als jij ook vindt dat het anders kan! 

©Alexandra van Smoorenburg

PS Zelf geef ik er ook een workshop: Conflict als middel voor Groei, op zondagmiddag 28 september. 

Gerelateerde blogs

Leuk filmpje over de kracht van empathie (video), sept 2014 

Wat de boeddha over leiderschap te vertellen had. Zes leiderschapsprincipes, april 2014

Conflicthantering en Spiritualiteit Over hoe je ruimte maakt voor mogelijkheden en waardering, mrt 2014

Als iemand mij nou maar had opgeraapt (gedicht), okt 2013

Vond je dit een interessant blog? Deel het in je sociale netwerk!