Blog van 'n conflictbevrijder

Hieronder een klein verhaaltje (bron onbekend) over een uit de hand gelopen ruzie tussen twee goede vrienden: 

Twee vrienden lopen in de woestijn.

Op een gegeven moment krijgen ze ruzie. De ene vriend verliest zijn zelfbeheersing en geeft de ander een mep in zijn gezicht.

Deze kijkt hem overdonderd aan, wrijft over zijn gezicht, gaat zitten en schrijft in het zand: 'Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in mijn gezicht.'

De tocht gaat echter verder, en na een uur komen ze bij een oase.

Beide mannen lessen hun dorst en nemen een bad in het verkoelende water. Dan komt de vriend die eerder geslagen werd terecht in het drijfzand.

Zijn vriend snelt toe en redt hem van de verdrinkingsdood.

Bijgekomen van de schrik krast de vriend in een steen: 'Vandaag heeft mijn beste vriend mijn leven gered.'

'Hé', zegt de ander als ie dit ziet: 'Zojuist nadat ik je geslagen had, schreef je dat in het zand. En nu ik je gered heb, kerf je dat in een steen. Waarom doe je dat?"

De vriend antwoordt: "Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen. Doet iemand iets goeds voor je, zorg er dan voor dat de wind het nooit kan uitwissen."

De moraal van het verhaal: leer je pijn in het zand te schrijven en vergeet nooit het moois dat je met een vriend gedeeld hebt. 

Misschien is dit verhaaltje genoeg om je net het zetje te geven, om over je schaduw heen te stappen en de telefoon te pakken. Zo niet, en worstel je ermee wat je met je verloren vriendschap wilt, overweeg eens een Vrijplaats (ik reken je met plezier een haalbaar tarief). Probeer er achter te komen wat deze ruzie jou te vertellen heeft. En wie weet, vind je een weg terug vinden naar je vriend of vriendin.    

Gerelateerde blogs

Een strakke droom over conflictbeheersing, mei 2013

Wie heeft er gelijk? Een geintje van een god (metafoor), april 2013

Vond je dit een mooi verhaal? Deel het in je sociale netwerk!