Blog van een conflictbegeleider

De kostprijs van empathie

De kostprijs van empathie
28-03-2014 11:31

‘Ik ga nog eens ten onder aan mijn eigen begrip voor mensen’, verzucht Liesbeth, hoofdverpleegkundige in een Amsterdamse zorginstelling. ‘Aan het eind van de dag schiet ik elke dag tijd te kort, met als gevolg overwerk, om verslagen af te maken waarbij ik niet gestoord wil worden. Gezond is anders, maar ik krijg het niet voor elkaar om mijn grenzen nog strikter te bewaken. Ik wil mijn collega’s het gevoel geven dat ze er toe doen. We moeten het tenslotte samen rooien.’

 

Liesbeth blijkt te lijden onder een hoog EQ. Ze heeft een sterk en verfijnd gevoelsbewustzijn: pikt gemakkelijk complexe gevoelens en emoties op. Haar empathisch vermogen is haar juweel; ze vindt het heerlijk om op deze manier van betekenis te zijn voor haar omgeving. Dit is wie ze is, ze kan niet anders. Maar nu alle tijd uit haar werk gesneden is lijdt ze onder haar gave. Ze kan alle input niet snel genoeg verwerken en ervaart als gevolg daarvan veel innerlijke onrust en conflict. 

 

Liesbeth is bij mij gekomen via de teamworkshop Benut je Conflict, waar ze getriggerd werd om toch aan de slag te gaan met de interne druk die ze voor zichzelf creëert. Aanvankelijk had ze gedacht dat de workshop meer iets zou zijn voor andere leden van haar team, de agressievere types, maar tot haar verrassing kwam ze erachter dat zij zelf, als rasecht conflictmijder, misschien nog wel een groter probleem heeft: 1001 innerlijke conflicten!

 

Wat indruk op haar had gemaakt was dat ik gezegd had dat innerlijk conflict geen negatief gegeven is, maar juist een indicatie dat je emotioneel aan het groeien bent. Ook het idee om haar persoonlijke ontwikkeling aan te sturen via haar innerlijke conflicten sprak haar aan. ‘In elk conflict zit een belangrijke boodschap, uitnodiging of betekenis voor je verborgen’ had ik gezegd, en dit had haar nieuwsgierig gemaakt.

Dit keer naar zichzelf.

 

Tijdens het intakegesprek wil ze het naadje van de kous weten over hoe dat zit met die persoonlijke groei: ze ervaart conflict als een grens, hoe verhoudt zich dat tot uitnodiging tot groei? Ik leg haar uit dat conflict je feitelijk de weg wijst naar leven volgens je eigen waarden en normen. Naar positieve onaangepastheid; naar kiezen voor jezelf en simpelweg jezelf zijn, ondanks de angst niet aardig te worden gevonden cq contactverlies. Een angst die bijna ondraaglijk is (ik overdrijf niet!) voor wie hoogempathisch is, en dan ook meestal niet wordt aangegaan. Wat natuurlijk tot een hoogoplopende interne druk leidt.

 

‘Dat herken ik wel’, zegt ze nadenkend, ‘die angst voor contactverlies… Maar communicatie is toch ook belangrijk! Ik zou niet weten hoe ik het anders moet doen?! Ik kan niet toveren.‘

Is jezelf in allerlei bochten wringen om de ander tegemoet te komen dan geen ‘toveren’, vraag ik.

Ze kijkt me bijna wanhopig aan. ‘Het gaat vanzelf Alexandra! Ik voel zo goed wat een ander nodig heeft, ik kan die ‘druk’ haast niet weerstaan. En het is nog niet eens de vraag die me nekt, maar de onuitgesproken vraag die me de wereld van de ander in trekt.’

 

‘Het lijkt net alsof ik in twee werelden leef: die van de ander en die van mezelf’ vervolgt ze. ‘Het lukt mij niet die kloof in het moment zelf te overbruggen. De ander komt altijd eerst’, zegt ze, en ik zie de pijn in haar ogen.

‘Om die twee werelden bij elkaar te brengen zul je onder ogen moeten zien dat je lijdt onder je eigen gedrag’, zeg ik. ‘Pas als je empathisch naar jezelf toe gaat worden, zul je betere keuzes voor jezelf kunnen gaan maken.’

‘Denk je echt dat mij dat ooit zal lukken, Alexandra?’  

 

‘Dat ligt aan jezelf’, zeg ik. ‘Gun je jezelf een beter leven? Wil je leven, of geleefd worden?

Voor meer balans, zul je je eigen behoeften belangrijker moeten gaan vinden. Wil je dat?

‘Eerlijk antwoord?’, vraagt ze. ‘Ik vind het dood-en-doodeng.’   

‘Dat begrijp ik’, zeg ik, ‘anders had je dit probleem niet gehad.

Misschien helpt het om jezelf even naar de toekomst te verplaatsen. Waar wil je op terugkijken als je tachtig bent en je leven overpeinst: op een leven van aanpassen en sloven, of op een leven vol kleur en wendingen? In je eigen tempo, en met gelijkwaardige relaties?'  

‘Als je het zo stelt', zegt ze langzaam, 'moet ik misschien maar eens beginnen te leven....’

 

Zou jij ook graag de teamworkshop Benut je Conflict mee willen maken? Stel het eens voor aan je leidinggevende!

 

Gerelateerde blogs

Omgaan met negatieve energie. Tips voor gevoelige mensen, oktober 2013

Hoe word je gelukkig?, september 2013

Van burn-out naar re-integratie. Lees hoe het Lisa Perfektionista vergaat, juni 2013

Wrrraak!, juni 2013

  

« vorige volgende »