Blog van 'n conflictbevrijder

Stresshormoon = knuffelhormoon!

Soms heb je nieuws, wat ook echt nieuws is. Van de week zag ik een zogenaamde ‘Tedtalk’: een lezing van iemand met nieuws dat de moeite van het verspreiden waard is. De talk van Kelly Mcgonigal, gezondheidspsychologe, heette Hoe stress je vriend kan worden. Hij bleek erg interessant!

Hoe kan dat?!

Ken jij dat, dat je naar je werk moet en dat dan vlak voordat je wilt vertrekken iemand belt, en dat je dan toch opneemt, maar daarna heel erg moet haasten. en dat je nèt dan je sleutels niet kunt vinden… Grrrr.

Ik heb dat wel ‘s. En dan roep ik altijd zoiets van: WIE heeft er hier mijn sleutels verplaatst?! Gister heb ik ze HIER gelegd, dus hoe KAN dat???

En nu, na het zien van die Tedtalk, weet ik dus, dat het hééél normaal is dat ik dat dan roep! En dat het helemaal niet zo verkeerd is! (Als ik het op een heel klein beetje andere toon zou zeggen :-)

Oxytocine

Nee, alle gekheid op een stokje, die mevrouw had een interessant verhaal o.a. over het hormoon oxytocine, dat net als adrenaline vrij komt bij stress. Oxytocine is vooral bekend onder de naam 'knuffelhormoon', omdat het ook vrijkomt als je iemand knuffelt. Dit hormoon bereidt ons voor om dingen te doen die relaties versterken: uit te reiken naar mensen van wie we houden, hen te helpen en te steunen, alsook om hulp te vragen. Ook doet het je verlangen naar fysiek contact met je vrienden en familie. Maar behalve met knuffelen, komt dit hormoon dus ook vrij bij stress!

Je stressreactie overstijgen

Volgens McGonigal (e.c.) betekent dit, dat iets in ons systeem - dat hormoon dus - ons op irritante momenten ertoe aanzet om ons gevoel te delen en steun te zoeken bij anderen (in plaats van ons gevoel op te kroppen). Behalve dat het hormoon ons wil aanzetten tot sociaal gedrag, beschermt het ons ook nog op fysiek niveau tegen stress! Maar dat gebeurt alleen als je op die momenten van stress ook daadwerkelijk sociaal contact en sociale steun zoekt. In dat geval zorgt het hormoon ervoor dat je bloedvaten ontspannen blijven en dat je hartcellen geregenereerd en genezen worden. In plaats van kattig uithalen, moet je dus gewoon om hulp te vragen. Dan treedt dat hormoon in werking en overstijg je de schadelijke stressreactie.  

Ingebouwde veerkracht 

Terwijl je dus van de adrenaline, die eveneens vrijkomt, hart en vaatziektes krijgt, doet dit hormoon, als je maar doet waar het je toe aanzet, dat effect weer teniet. Dat betekent dat de oplossing tegen stress in de stressreactie zelf zit ingebouwd! Of, zoals McGonigal het zegt: ‘Je stressreactie heeft een ingebouwd mechanisme voor stressveerkracht, en dat mechanisme is 'verbinding maken met mensen'.’

Als dat nog geen schitterend voorbeeld van moedertje natuur is!? [zucht]

Meer inzichten

Ik raad je aan om zelf ook nog even naar die Tedtalk te kijken. Ze heeft namelijk nog twee interessante, wetenschappelijk onderbouwde stellingen, namelijk:

- dat mensen niet aan stress overlijden, maar aan de gedachte dat stress slecht voor ze is. 

Mensen die stress positief labelen, hebben namelijk geen schadelijk gevolgen van stress (dit bewijst 8 jaar lopend onderzoek met harde cijfers onder 30.000 mensen). En

- dat het zorg dragen voor andere mensen, je stressbestendiger maakt! (dus lekker in de zorg blijven werken jullie)

Streef betekenis na

Tot slot nog de opmerking waar ze mee besluit. Ze zegt: 'Eén ding weten we inmiddels zeker: het is gezonder om betekenis na te streven in je leven, dan te proberen om ongemak te vermijden. Ga altijd voor wat voor jou van grote betekenis is, en vertrouw er gewoon op, dat je om zult kunnen gaan met de stress die daaruit voortvloeit.' 

Ik had het niet beter kunnen zeggen. 

Groet!

© Alexandra van Smoorenburg

Gerelateerde blogs

Van burn-out naar re-integratie. Lees hoe het Lisa Perfektionista vergaat.. , juni 2013

Stress, verzuim en de diagnosekermis, maart 2013