Blog van 'n conflictbevrijder

Als ik onbekenden vertel dat ik conflictbegeleider ben, reageren zij vaak met de opmerking: ‘Oh, wat zul jij een hoop werk hebben dan!?!’ Wanneer ik dan pols of zij wel eens in conflict zijn met zichzelf of met anderen, zeggen diezelfde mensen geheid: ‘Nou nee, dat eigenlijk niet. Ik heb nooit conflicten’. Oh. Is dat zo? Bijzonder! Maar ook jammer eigenlijk.  

Ik vind conflicten namelijk buitengewoon interessant. Magisch zelfs. En nee, niet alleen omdat ik er mijn boterham mee verdien, maar vooral ook omdat ik er de schoonheid en waarde van ben gaan zien. Ik beschouw het conflict inmiddels als een voertuig, dat je verder brengt op jouw unieke pad, mits je de rem, het stuur en het gaspedaal weet te gebruiken. En bewust een nieuwe bestemming kiest. Anders kom je vanzelf weer uit waar je eerder ook al was. Waarmee ik overigens niks nieuws vertel. De Chinese taal kent al 5000 jaar hetzelfde teken voor ‘conflict’ als voor ‘kans’. Wat heus geen toeval is.

Dat betekent niet, dat je van een conflict geen last hebt. Tuurlijk wel. Ik ook, ondanks alle kennis die ik erover heb. Conflicten hebben iets ongrijpbaars en overvallen ook mij soms. Zo is er niks aan het handje en het volgende moment zit ik er middenin! Op de meest onverwachte momenten en plekken nemen ‘irrationele processen’ het plotseling over. Au! Oeps! Iek! Niet leuk. Maar zonder die ordeverstoringen, geen wendingen, ontwikkelingen en toevallige ontdekkingen. Ben je bereid op zo’n moment de blik ook op jezelf te richten, dan is het ergste wat je kan overkomen dat het conflict je dichter bij je zelf en je eigen pad brengt. Dat is toch winst, of niet dan?

Zo werkte ik vorig jaar nog voor het mooiste bedrijf van de wereld: Human Basics. Een kleinschalig loopbaanmobiliteitsbedrijf met een re-integratieprogramma voor zeer moeilijk plaatsbare werknemers. Binnen dit bedrijf werd het Vrijplaatsconcept ontwikkeld. Dat Human Basics in andere handen moest overgaan, was op zich al jammer. Dat de overdracht door een wonderlijke samenloop van omstandigheden moest worden teruggedraaid, was een regelrechte ramp. Stopzetting van dit mooie bedrijf leek absurd, maar bleek achteraf de juiste ingreep. Die voor mij persoonlijk leidde tot het volstrekt onverwachte besluit om zelf ondernemer te worden. En me nog diepgaander met mijn passie te verbinden. Een gewogen besluit, dat goed uitpakte, aangezien ik er achter kwam hier wonderwel voor uitgerust te zijn en nog plezier in te scheppen ook! Wie had dat ooit kunnen bedenken… Ikke niet dus. Het conflict wees me de weg!

Gezien deze mooie ontwikkeling kan ik niet anders dan mijn eerste column opdragen aan Human Basics. En aan de persoon die aldaar met mij de Vrijplaats® ontwikkelde: Paul Sträter. De man met hart voor alles wat maar basically human is: van crisis en verval, tot wederopstanding, groei en bloei. Het mag er allemaal zijn. Omdat het allemaal z’n waarde heeft. Hierbij mijn dank en toast op jou Paul! En dat De Vrijplaatscoach maar een hoop werk moge krijgen!

Alexandra