Blog van 'n conflictbevrijder

 Je bent boos. Je voelt je gepasseerd, voor schut gezet, genegeerd, of zoiets. Hoe dan ook: echt kwaad. Maar! Hoe lekker het ook is om de ander 's ff EXACT te vertellen wat je vindt, voelt en bedoelt, je bent inmiddels wijzer. Want het pakt meestal niet zo lekker uit. Je zegt dingen die je later weer goed moet maken of uit moet leggen. Als je die kans nog krijgt tenminste. 

Dus. Laat die emoties ff betijen, zodat je de zaken weer in perspectief kunt zien. Kun je ze daarna bespreken met je bestie (of met mij) en een strategietje bedenken.

Alleen: hoe overleef je die tussentijd? Hoe doorsta je die spanning in je lijf en hoofd?

Met je ademhaling! 

Check deze 3 'real time' ademtechnieken om je stressreactie te doorbreken

1) 'The physiological sigh'
Superhandig deze. Je partner zegt of doet iets stoms: adem 2 keer achter elkaar diep in (een keer zo diep als je kan en dan gelijk nog een korte erachter aan) en dan zo lang mogelijk uit. Herhaal 2 of 3 keer en je hebt de stressreactie al doorbroken! Echt nooit meer vergeten deze. Uitgebreid wetenschappelijk onderzocht en supereffectief gebleken. Honden doen het ook. 

2) Ademhaling vertragen met Fffff....
Langer uitademen dan in. Dat is feitelijk het hele eieren eten. Dit brengt je hartslag en bloeddruk omlaag en ontspant je zenuwstelsel. Dus. Adem helemaal uit op de letter F - fffffffff-  wacht tot de ademhaling vanzelf weer komt; adem niet te diep in en dan weer heel rustig ffffff... Paar minuten is genoeg.

3) Vierkantjes ademen
Hoe zegt u, vierkantjes? Yep. Vier tellen in (streep omhoog) – vier tellen vast (streep horizontaal) – vier tellen uit (streep omlaag) – vier tellen vast (streep horizontaal terug). Zelf vind ik 'm minder, maar anderen zweren erbij. 

NB 1 Ben je sowieso een stresskip, doe de tweede oefening 2 x per dag 5 minuten (alarmpje zetten!) en je hebt er de hele dag plezier van. 

NB 2 Het handige van die focus op je ademhaling is ook dat je wat afstand neemt van het gedoe. Mooi meegenomen dus! 

NB 3 Check wel bij jezelf of je kunt volstaan met stoom afblazen! Misschien is het een goed idee om op een later, rustiger moment op de gebeurtenis terug te komen en alsnog je punt te maken. Gooi niet het kind (jouw belangrijke inzicht, waarde, behoefte, belang) met het badwater weg!

aleXandra

Heb jij mijn handige E-book 'Nee zeggen voor Empaths' al? Download het hier. 

Jasmina werkt als Ouderenverpleegkundige in een Amsterdams woon-zorgcentrum. Ze is o.a. de spil tussen cliënten, verzorgenden, huisartsen en ander zorg- en hulpverleners. Leuk werk, maar er gaat nogal eens iets mis. Aangezien het om kwetsbare mensen gaat is dit altijd enorm vervelend, en dit drukt zwaar op haar. Jasmina heeft de neiging de problemen op haar kap te nemen, maar dit begint te wringen. Ze vraagt zich af welke conflicten met collega’s ze nou wel, en welke ze niet aan moet gaan.  

Jasmina uit zich vrij kritisch over de organisatie waarvoor ze werkt. Ze ervaart de medische zorg als 'mager' en vindt dat de oudjes over het algemeen te weinig aandacht krijgen. Behalve dat dit hen ongelukkig maakt, heeft het volgens haar ook medische gevolgen. Sommigen cliënten worden angstig of agressief, en daar moeten dan weer pillen tegenaan. Haar collega’s aanspreken op zaken die blijven liggen voelt vaak ingewikkeld, aangezien de meesten keihard aan het werk zijn. Van binnen ervaart Jasmina bijna dagelijks strijd tussen haar loyaliteitsgevoelens en haar verantwoordelijkheid als kwaliteitsmedewerker. Vermoeiend!

Jasmina is ook bezorgd over haar eigen gezondheid. Ze voelt zich onrustig en moe. Als ze vrij is komt er weinig meer uit haar handen. De last weegt zwaar: ze moet zichzelf voortslepen. Richting de organisatie ervaart ze een tegenstelling in wat het management zegt belangrijk te vinden, en de daadwerkelijke keuzes die er gemaakt worden. Dit houdt haar ’s nachts wakker. Ze houdt van haar werk, maar acht de condities onvoldoende om het werk goed te kunnen doen. Stoppen met werken is voor haar geen optie; dit zou ze ervaren als falen…

Het klinkt zwaar, maar Jasmina lijdt. Zoals vele andere professionals in de zorg met haar. Een standaard oplossing voor dit probleem is er niet. Velen laten de druk maar gewoon oplopen totdat het escaleert en ze de Ziektewet indraaien. Anderen gaan jobhoppen; de kans op een andere werkplek is momenteel immers vrij redelijk voor een aantal functies. Alleen, zal men elders niet dezelfde omstandigheden aantreffen? Jasmina ziet in beide opties geen heil; ze wil een oplossing. Ze wil onderzoeken of er voor haar nog mogelijkheden zijn om beter met de situatie om te gaan.

De Jasmina’s in deze wereld zijn goud waard. Door structurele gebreken bespreekbaar te maken helpen ze zowel de klant als de organisatie vooruit. Maar haar vraag welke conflicten wel en welke niet aan te gaan is daarbij wel een hele terechte. Je kunt niet overal bovenop zitten. Conflicten waarvan je na een uur al weer de betrekkelijkheid inziet kun je beter loslaten. Zolang er geen sprake is van manipulatie en kwade opzet kunnen de meesten van ons een kleine woordenwisseling als gevolg van acute stress of verstoring van het werk(proces) prima aan. Voor dat soort zaken moet je vooral leren vlot en genereus sorry te zeggen.

Dus voor ieders gemoedsrust: voorkom kleingeestigheid en oefen jezelf in het snel loslaten van onschuldige stressreacties van jezelf en de ander. Je bouwt aan je eigen emotionele stabiliteit door je geest gericht te houden op de diepere waarde(n) die het werk voor jou heeft, denk aan:
- je financiële onafhankelijkheid
- de mogelijkheid die je werk biedt iets voor anderen te betekenen
- door jouw bijdrage een verschil te maken in de wereld
- het uiten van je creativiteit
- je levenswerk te kunnen delen met anderen
- dat het een werkomgeving biedt die bij je past
- de ruimte die het je geeft voor persoonlijke groei
- de mogelijkheid die het biedt tot spirituele ontwikkeling

Maar wanneer verworden deze argumenten tot uitvluchten om het conflict niet aan gaan, en kun je maar beter wel in actie komen?
- als je een bepaald conflict - groot dan wel klein! - simpelweg niet los kunt laten. Onder een klein conflict kan een diepe wond liggen, die aandacht behoeft, dus geef jezelf wat ruimte om die wond te helen.
- als je vaak behoefte voelt er met anderen over te praten, er over piekert en er misschien zelfs van wakker ligt
- als het probleem/conflict zich blijft herhalen en daardoor onoplosbaar lijkt (het speelt zo lang, daar is toch niks aan te doen is geen goed argument)
- als je jezelf op fouten begint te betrappen
- als je gezondheid er onder lijdt (vermoeidheid en/of spanningsklachten in nek, rug, schouders, buik, hart, zenuwen)
Kom je er zelf niet uit, stap dan naar je leidinggevende, P&O, of de bedrijfsarts. Durf te vragen om een vertrouwenspersoon (voor hulp bij indienen van klacht) en/of voor een (conflict)coach (voor jezelf, om met de situatie te dealen), want je werkgever is verplicht je actief te ondersteunen bij het voorkomen en verminderen van conflict, werkdruk en werkstress (wetgeving psychosociale arbeidsbelasting).

Wees er tenslotte ook alert op dat je niet over anderen heen walst als die een probleem met jou hebben! Beschouw feedback op je functioneren als een kado, ook al is de ander nog zo kritisch. Hiervoor open staan geeft je een geweldige gelegenheid om te groeien. De tijd en openheid die je hierin stopt betaalt zich altijd dubbel en dwars terug!

Nog even terug naar Jasmina. Zij heeft ervoor gekozen het gesprek aan te gaan met haar management. Naar aanleiding daarvan zijn er multidisciplinaire werksessies georganiseerd rondom bepaalde organisatiethema's. Daarnaast is Jasmina tijdelijk minder gaan werken om haar lichaam het herstel te gunnen dat het nodig had. Ze kijkt met grote tevredenheid terug op haar ingeving om korte metten te gaan maken met haar onvrede!

© Alexandra van Smoorenburg

Gerelateerde blogs

Blog: Hoe maak je van een conflict een kans?

Blog: De eerste stap bij conflict op het werk

Blog: Meebewegen, of grenzen stellen? 

Vond je dit artikel de moeite waard? Reageer, like of deel het!