Blog van 'n conflictbevrijder

‘Hartstikke interessant, dat werk wat jij doet, met dat benutten van die conflicten en zo’, zegt Yvonne (secretaresse) terwijl we samen bij het koffieapparaat staan,‘maar gelukkig heb ik zelf eigenlijk nooit conflicten.’

Ik kijk haar maar eens wat guitig aan en zeg: ‘Oh nee??’ en laat mijn ogen rollen. ‘Wat??’, zegt ze.

‘Nou, dat denkt zowat iedereen die ik spreek, terwijl de wereld toch bol van de conflicten staat. Rara, hoe zou dat komen denk je?’

‘Al sla je me dood’, zegt Yvonne.

‘Dat komt door ons buitengewoon sterke mechanisme om het probleem bij de ander te leggen. We denken dus niet: ik heb een conflict, maar: de ander heeft een probleem. Dus die moet er wat mee, niet ik. En aangezien de ander precies zo denkt, komt niemand in actie en gaat het van kwaad tot erger. En zo hebben we voor we het weten oorlog.  

‘Hm. Dat is wel waar ja’, geeft Yvonne ruiterlijk toe. ‘Ik heb bijvoorbeeld een collega die me nogal kan irriteren omdat ze zo langzaam is, waardoor ik soms in de problemen kom. En daar heb ik heus wel eens iets van gezegd, maar er verandert niks, omdat ze gewoon zo traag is. Dus ja, dan weet ik het ook niet meer en laat ik het gaan. Maar ik heb er wel last van.’

‘Als je er last van hebt, heb je een conflict’, zeg ik, 'zo simpel ligt het'. ‘Het is dan wel niet zo groot dat je er wakker van ligt, maar wel de moeite waard om aan te gaan, want het komt elke dag terug.’

‘Ja maar', zegt Yvonne, 'wat schiet ik er mee op? Ze is toch gewoon zo, ik kan haar toch niet veranderen?’
‘Doel is nooit de ander te veranderen, maar een oplossing te vinden voor je probleem. Die twee dingen kun je maar beter niet door mekaar gooien’, zeg ik.

‘Maar nou even concreet’, zegt Yvonne, ‘hoe pak ik dat aan dan? Hoe maak ik van dat conflict een kans dan? Heb je tips?’

‘Waar ben je vooral bang voor?, vraag ik.

‘Dat ze met allemaal tegenargumenten komt waar ik niks mee kan, en dat we dan een uur praten en nog niks opgeschoten zijn.’  

‘Okay, we hebben nog 3 minuten tijd, want ik heb zo een overleg hier, dus hier een paar eenvoudige suggesties. Kijk maar wat je ermee kunt:

1)      Nodig haar uit voor kop koffie, omdat je graag iets met haar wilt bespreken. 

2)      Geef in dat gesprek eerst aan hoe jij liefst met haar zou willen samenwerken - dus waar je naar toe wilt - en daarna waar je tegen aanloopt en wat dat met je doet.

3)      Vraag haar hoe zij de samenwerking ervaart, en of zij ook bepaalde wensen of behoeften heeft.

4)      Brainstorm over oplossingen en spreek af met welke jullie aan de slag gaan

Een week later, als ik weer in de organisatie ben waar Yvonne werkt: ‘Heee Alexandra! Ik heb het gedaan hoor, zoals je zei, en het gesprek ging eigenlijk heel gemakkelijk! Zij bleek zich ook aan bepaalde dingen van mij te storen, dat ik soms wat bazig ben. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat we bepaalde dingen in een andere volgorde gaan doen, waardoor ik niet meer op haar hoef te wachten, plus dat we bepaalde taken gewisseld hebben. Zij is beter met mensen, ik met archiveren en de website, dus hartstikke top, voor allebei beter. Bedankt joh! Maarreh, Alexandra, het zal toch niet altijd zo gemakkelijk zijn?!’

‘Dat klopt, conflicthantering kan soms een hele uitdaging zijn! Maar waar denk je nu aan?’, vraag ik.

‘Nou, ik realiseerde me later dat ik eigenlijk ook een conflict heb met een casemanager van een van de afdelingen hier. Die heeft me echt gekwetst. Maar die nodig ik dus echt niet zomaar voor een kop koffie uit! Dat voelt veel te ongelijkwaardig en onveilig...’

‘Ik begrijp het; dat kan zo voelen. Niet altijd terecht, want soms haal je je allerlei rare dingen in je hoofd als je niet met de ander praat, maar je kunt natuurlijk dat gevoel hebben. Mijn inzicht is echter dat hoe lastiger een conflict emotioneel ligt, hoe belangrijker het is om het aan te gaan. Daar leer je het meeste en mooiste van. Maar daar kan ik je niet even zo tussendoor mee helpen, daar zouden we wat tijd voor moeten nemen.’

‘Ik zou best willen’, zegt Yvonne aarzelend, ‘maar ik weet niet of ik voor zoiets zomaar naar een coach mag?  ‘Nou, ik heb pas jouw manager gesproken, en die juicht toe dat jullie onderling zaken goed uitspreken en oplossen met elkaar. Dus die heeft een strippenkaart conflictcoaching afgenomen voor de hele afdeling. Hij vindt het vast hartstikke goed van je, dat je verantwoordelijkheid neemt en dit oppakt!’ ‘Wow, lijkt me vet!' zegt Yvonnne, 'en gaat dat dan om één coachinggesprek?’ ‘Ligt eraan, via het strippensysteem maximaal drie, maar als we klaar zijn zijn we klaar. Dus het kan ook in een keer gepiept zijn.’ ‘Ik ga het aanvragen’, zegt Yvonne, 'Je hoort van me!’

Gerelateerde blogs

Blog: Meebewegen, of grenzen stellen?, feb 2015

Blog: 5 tips om bij jezelf te blijven tijdens een ruzie, okt 2014

Casus: Help, ik durf het conflict niet aan te gaan!, mei 2014

Geef wat positieve energie terug met een reactie, like of tweet!