Blog van 'n conflictbevrijder

Vergeving en sorry zeggen zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beiden kunnen voor ingrijpende persoonlijke transformaties zorgen en voor magie in het dagelijks leven. Onderstaand Oosters verhaal vormt daar een mooie illustratie van.   

Er was eens een starre, autoritaire koning, die wilde dat iedereen hem 'Verlichte en Nobele Heiligheid' noemde.

Dat vond hij een mooie naam en hij wilde die naam voor zichzelf. 

Op een dag kwam hij erachter dat een oude man weigerde hem zo te noemen.
De koning ontbood de grijsaard in het paleis en vroeg hem naar de reden van zijn weigering.

‘Het is niet omdat ik een opstand wil ontketenen, en ook niet uit gebrek aan respect. De reden is dat ik u eenvoudigweg niet zo zie. Als ik u bij die naam zou noemen, zou ik niet oprecht zijn.’

De oude man moest een verschrikkelijke prijs betalen voor zijn eerlijkheid. De koning liet hem opsluiten in een donkere, kille kerker. Na een jaar werd de oude man nogmaals aan hem voorgeleid.
‘En, ben je al van gedachten veranderd?’
‘Het spijt me’, zei de grijsaard, ‘ik zie u nog steeds niet zo.’
Weer werd hij een jaar opgesloten, en kreeg bovendien slechts water en brood. Hij was zo mager als een lat, maar was niet op andere gedachten te brengen.

De koning was boos, maar inmiddels ook nieuwsgierig. Hij besloot hem op vrije voeten te stellen en liet hem volgen.

De oude man ging terug naar zijn schamele vissershut en kreeg een warm welkom van zijn vrouw.

De twee praatten, en de koning luisterde stiekem mee. De vrouw was woedend op de koning. Door hem had zij haar goede man twee jaar moeten missen, en de koning had hem wreed behandeld. Maar de oude man had een andere kijk op de zaak: ‘Onze koning is niet zo slecht als je denkt’, zei hij. ‘Hij heeft ook goede kanten: hij zorgt voor de armen, laat wegen aanleggen en ziekenhuizen bouwen en maakt wetten die rechtvaardig zijn.’

De koning was danig onder de indruk van wat de oude man over hem zei. Hij nam hem niets kwalijk, integendeel, hij was in staat zijn deugden te zien… Diep van binnen voelde de vorst een golf van bittere spijt. Hij kon zijn tranen niet bedwingen, kwam uit zijn schuilplaats en ging voor de oude man en zijn echtgenote staan: ‘Ik moet u duizendmaal om vergeving vragen. Ondanks alles wat ik u heb aangedaan, haat u me niet.’

De oude man keek hem rustig aan en zei: ‘Wat ik zei was waar, o Verlichte en Nobele Heiligheid. U bent een goede koning.’

Nu was de koning verbaasd. ‘U noemde mij zojuist Verlichte en Nobele Heiligheid…. Waarom?’
‘Omdat u in staat bent om vergeving te vragen.’

Bron: P. Ferrucci 'Vriendelijkheid als levenshouding en helende kracht.'

Gerelateerde blogs

Ruzie met je beste vriend, (verhaal) september 2014 

Een strakke droom over conflictbeheersing, mei 2013

Wie heeft er gelijk? Een geintje van een god (metafoor), april 2013

Vond je dit een interessant blog? Deel het in je sociale netwerk!