Blog van 'n conflictbevrijder

Voorjaar 2001.
Ik zit in het eerste jaar van de opleiding tot biodynamisch lichaamsgericht therepeut en we moeten in tweetallen een oefening doen: elkaar een half uur lang in de ogen te kijken.
Oeh, spannend! 
Elisabeth komt gelijk op me af en vraagt: wil je met mij? 
Zeker!
Na afloop kijkt ze me een beetje raar aan en zegt: 'Waar was jij Alexandra? Ik herkende jou niet.'
'Wat bedoel je?', vroeg ik. 
'Nou, ik durfde die oefening eigenlijk alleen met jou te doen, omdat ik je vertrouw, maar ik moet eerlijk zeggen: ik werd een beetje bang van je. Ik, ja, hoe moet ik het zeggen, ik miste jou! Het was net of je er niet was.'
Ojee! Ik schrik en denk gelijk dat ik het verkeerd heb gedaan. 
'Ik probeerde het neutraal te houden', zeg ik, 'zodat jij jezelf zou zien in mijn ogen.' 
'Ohh...', zegt ze langzaam. 'Dat is dan eigenlijk wel gelukt, want ik ben inderdaad een grote angsthaas...'

We waren er allebei stil van. 
Was dit nou de bedoeling van die oefening?

Bij de nabespreking in de groep ging het er o.a. over dat de ware ontmoeting, zowel met de ander als met jezelf, in het oogcontact zit. In hoe je naar de ander kijkt. Maar dus ook hoe je naar jezelf kijkt: met een liefdevolle blik, of met een kritische?
Tijdens de begeleiding van een client kun je daarmee spelen. 
Een neutrale blik is als een spiegel, en faciliteert dus dat de ander met zichzelf geconfronteerd wordt. 

Anyhow. We kregen de opdracht om onszelf 's morgens in de spiegel bewust liefdevol aan te gaan kijken. En (voor de moedigen onder ons) daarbij hardop te zeggen: 'Hé lieve ... [Alexandra], ik hou van jou!'

Het was niet dat ik niet van mezelf hield, maar jezus, dat was wel ff een brugje over zeg! 
Het voelde echt awkward in het begin. 
Maar wat ben ik blij dat ik door die schroom heen ben gegaan. 
Het is gewoon zo leuk en makkelijk om jezelf liefdevol en bemoedigend en lachend en schalks en wat al niet aan te kijken! En zelfs als je er niet uitziet een vette knipoog te geven!  'Ay, skatje, lets boogie' haha. 

Heerlijk. Ik kan het iedereen aanbevelen. Je voelt je gelijk goed. 
En het werkt heel diep door.

Mijn leven veranderde toen ik bewust van mezelf begon te houden. 
Zelfliefde is de basis van mentale gezondheid.

Daarom hieronder het prachtige gedicht van Charly Chaplin dat hij op zijn 70ste schreef.
Ik zou zeggen: print het uit en leg op je nachtkastje! 
En doe die oefening voor de spiegel!
Lukt het niet? Laat me je helpen.

Fijne dag!
aleXandra

Moeite met nee zeggen?
Download het gratis E-book 'Nee zeggen voor Empaths' en ontvang mijn blogs in je mail  

----

Toen ik van mezelf begon te houden,
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden signalen zijn,
dat ik mag leven in harmonie met mijn eigen waarheid
Nu weet ik: dat is authenticiteit.

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment.
Ik kan dus rustig zijn.
Nu weet ik: dat is zelfvertrouwen.

Toen ik van mezelf begon te houden,
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen
Nu weet ik: dat is groei.

Toen ik van mezelf begon te houden,
stopte ik om elke minuut te vullen 
en plannen voor de toekomst te maken
Nu doe ik alleen waar ik blij van word
waar ik van hou en wat mijn hart laat zingen.
Op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik: dat is eenvoud.

Toen ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
voeding, mensen, spullen, situaties
En alles wat aan me trok, wat me weg leidde van mezelf
Eerst noemde ik dat egoïsme
Nu weet ik: dat is liefde voor jezelf

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik plotseling mijn verlangens opdring
zelfs als ik wist dat het niet het goede moment was
en de ander er niet klaar voor was
– zelfs als ík die ander was...
Nu weet ik: dat is respect

Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds mijn gelijk willen halen
en sindsdien merk ik steeds vaker
dat niets zwart of wit is
Nu weet ik: dat is bescheidenheid.

Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven
en me geen zorgen over de toekomst meer maken
Nu leef ik alleen in het moment
in het hier en nu, waarin alles gebeurt
Nu noem ik dat: zijn

Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn gedachten soms met me aan de haal gaan
en me een naar gevoel kunnen geven
Pas toen ik mijn hart begon te laten spreken

werd mijn mind een waardevolle bondgenoot
Nu noem ik dat: wijsheid

Wanneer we van onszelf houden
hoeven we niet langer bang te zijn voor conflicten
met onszelf of met anderen
Zelfs sterren botsen weleens
en daaruit worden weer nieuwe werelden geboren
Nu weet ik: dat is leven!

Gerelateerde artikelen

Vlog: Zelfliefde is niet egoistisch, dec 2018
Blog: Drie voordelen van zelfliefde, sept 2020